ആദ്യത്തെ പ്രേമം നഴ്സറീലാർന്നു... പ്രേമം എന്ന് വിളിക്കാമോ എന്നറിയില്ല... എന്നാലും നമ്മൾ എല്ലാ ദിവസോം ഒരാളെ കാണാൻ വേണ്ടി വരില്ലേ... വിസിൽ ഉള്ള കളർ പോപ്പി കുടയും കറക്കി മഴയത്തു വിസിലും ഊതി ഒരു ബാക്ക്ബെഞ്ചറെപ്പോലെ ഏറ്റവും അവസാനം ആ നഴ്സറി മുറിയിലേക്ക് കയറി ചെല്ലുമ്പോ ആരും കാണാതെ കയ്യിൽ ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ച ഒരു കോഫീബൈറ്റ് ന്റെ മിട്ടായിയുമായിട്ടു അവളെന്നെ കാത്തിരിക്കുവാരുന്നു...ഒന്നും അറിയാത്ത എന്നോട് ചോദ്യം ചോദിച്ചു ടീച്ചർ കണ്ണുരുട്ടുമ്പോ ഉത്തരം പറഞ്ഞു തന്നു രക്ഷിച്ചു കൂടെ അവളെന്റെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു... അവളെ തനിച്ചാക്കി മറ്റു കുട്ടികളുടെ കൂടെ അക്കുത്തിക്കുത്തു കളിക്കുമ്പോ പിണങ്ങി മാറി ഒരു ഇരുപ്പുണ്ട്.... ഓരോ ദിവസവും ആ നഴ്സറിയിൽ പോയിരുന്നത് അവളെ കാണാൻ മാത്രം ആയിരുന്നു... പ്രേമം.. അതിന് പ്രായം ഇല്ലല്ലോ... അതൊരു വികാരം അല്ലേ... ഹൃദയം ഒരാൾക്ക് വേണ്ടി തുടിച്ചു തുടിച്ചു ഇരിക്കപ്പെറൊറുതി തരാതെ അയാൾക്ക്‌ ചുറ്റും നമ്മളെ വട്ടം കറക്കുന്ന ഒരു വികാരം..
