ആരാണ് സന്തോഷം ആഗ്രഹിക്കാത്തത്.. ആരാണ് സ്നേഹം ആഗ്രഹിക്കാത്തത്... ഇതെല്ലാം എന്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരിക്കുന്നു എന്നതിലാണ് കാര്യം. തുറന്നു പറഞ്ഞാൽ എന്റെ സന്തോഷത്തിന്റെ താക്കോൽ എന്നും മറ്റുള്ളവരുടെ പോക്കറ്റിൽ ആയിരുന്നു.. അത് മനുഷ്യനാകട്ടെ ഇഷ്ടപെട്ട എന്തുമായ്ക്കൊള്ളട്ടെ.ഒരു ചെറിയ മിട്ടായിക്കു വരെ എന്നിലെ സന്തോഷത്തെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു.. തെല്ലു ജാള്യതയോടെ എങ്കിലും പറയട്ടെ.. ഞാൻ ഒരിക്കലും എന്നെ സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം. അത് എന്റെ കഴിവു കേടാവാം. സ്വന്തം ശരീരമോ മനസ്സോ വാക്കുകളോ പ്രവർത്തികളോ എന്നേക്കാൾ മറ്റുള്ളവരിൽ തൃപ്‌തിയും അതോടൊപ്പം അലോരസപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.. പക്ഷെ അതിനെ മിനുക്കിപ്പണിത് സ്വന്തം സന്തോഷം നേടുന്നതിനേക്കാൾ മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണിൽ കാഴ്ച വസ്തുവാക്കി മാറ്റുകയായിരുന്നു ഈയുള്ള കാലമത്രയും. ജീവിതത്തിന്റെ പല മുഖങ്ങളും നേരിട്ട് കണ്ടറിഞ്ഞ എന്നിൽ എന്തിന് ഞാൻ എന്നെ സ്നേഹിക്കാതിരിക്കണം എന്ന ചോദ്യം ഉളവാക്കി. ഒരു പടുകുഴിയിൽ നിന്നും തനിയെ ഉയർന്നു വരാൻ നോക്കിയ എന്നെ മുകളിൽ നിന്നും കൈ തന്നു വലിച്ചു കയറ്റി.. ആ കൈകൾ അപ്പോഴേ ഞാൻ വിട്ടെങ്കിലും എന്നെ അവ വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയിരുന്നു.. ചോദിച്ചപ്പോൾ ഇനിയും വീഴാൻ വിട്ടുകൊടുക്കില്ല എന്നായിരുന്നു ഉത്തരം.പേടിയായിരുന്നു,എന്നും ആഗ്രഹിച്ചതിന് അല്പയുസ്സായിരുന്നു.എന്നാൽ അവിടെയും തോറ്റു..ദൈവത്തിന്റെ കരങ്ങളാവാം എന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ ഞാൻ അവയെ എന്റെ കൈകൾക്കുള്ളിൽ മുറുക്കി ചേർത്തു..പക്ഷെ എന്റെ പിടി മുറുകിയതിനാലാവാം അവിടം വ്രണപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.കണ്ണുകൾ ഒന്ന് ഈറനണിഞ്ഞെങ്കിലും, എല്ലാം ശീലിച്ചെടുത്ത ശീലം ആയിരുന്നു അവിടെ എനിക്ക് ബലം പകർന്നത്. എനിക്ക് ഒരിക്കലും എന്നെ സ്നേഹിക്കാനാവില്ല.. വ്രണപ്പാടുകൾ അവശേഷിപ്പിക്കാൻ മുതിരുന്നുമില്ല.!
Last edited:
...koode ninn cherth pidicha karangale marakkandirikukkaa... Alla ni ippo ninne snehikkan padicho?! 
