.
ഇന്നീ വരികൾ കുറിക്കുമ്പോൾ, ഒരു ചോദ്യം എൻ്റെ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ നീറ്റുന്നു. ഏറ്റവും മോഹിച്ചത് കൈയെത്താതെ പോകുമ്പോഴാണോ, അതോ സ്വന്തമെന്ന് കരുതിയതെല്ലാം ഒരു മഞ്ഞുകണിക പോലെ ഉരുകിത്തീരുമ്പോഴാണോ ഹൃദയം കൂടുതൽ വേദനിക്കുന്നത്? അറിയില്ല... ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ആ ചോദ്യം ഒരു മുറിപ്പാടായി ഉള്ളിൽ നീറുന്നു.
എന്ത് തന്നെയായാലും, ഇന്ന് എനിക്ക് ആഗ്രഹങ്ങളില്ല. പ്രതീക്ഷകളുടെ ഒരു നേർത്ത കിരണം പോലുമില്ല. സ്വപ്നങ്ങളുടെ വർണ്ണക്കാഴ്ചകളുമില്ല... കാലം മായ്ച്ചുകളഞ്ഞ ചിത്രങ്ങൾ പോലെ എല്ലാം മങ്ങി മാഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു. എൻ്റെ ഹൃദയം ഒരു ശൂന്യമായ ആകാശം പോലെയാണ്, നക്ഷത്രങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞുപോയ രാവിൻ്റെ നിശബ്ദത മാത്രം അവശേഷിക്കുന്നു.
അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെ നിന്നെ ഞാൻ ഇവിടെ മറന്നുവയ്ക്കുകയാണ്; പാതിയെഴുതി പൂർത്തിയാകാതെ പോയ എൻ്റെ ഈ വരികൾക്കൊപ്പം, അവസാനിക്കാത്ത ഒരു കവിതയായി... മായാത്ത നോവായി, ഒരു മനോഹരമായ ഓർമ്മയായി...
.
ഇന്നീ വരികൾ കുറിക്കുമ്പോൾ, ഒരു ചോദ്യം എൻ്റെ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ നീറ്റുന്നു. ഏറ്റവും മോഹിച്ചത് കൈയെത്താതെ പോകുമ്പോഴാണോ, അതോ സ്വന്തമെന്ന് കരുതിയതെല്ലാം ഒരു മഞ്ഞുകണിക പോലെ ഉരുകിത്തീരുമ്പോഴാണോ ഹൃദയം കൂടുതൽ വേദനിക്കുന്നത്? അറിയില്ല... ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ആ ചോദ്യം ഒരു മുറിപ്പാടായി ഉള്ളിൽ നീറുന്നു.
എന്ത് തന്നെയായാലും, ഇന്ന് എനിക്ക് ആഗ്രഹങ്ങളില്ല. പ്രതീക്ഷകളുടെ ഒരു നേർത്ത കിരണം പോലുമില്ല. സ്വപ്നങ്ങളുടെ വർണ്ണക്കാഴ്ചകളുമില്ല... കാലം മായ്ച്ചുകളഞ്ഞ ചിത്രങ്ങൾ പോലെ എല്ലാം മങ്ങി മാഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു. എൻ്റെ ഹൃദയം ഒരു ശൂന്യമായ ആകാശം പോലെയാണ്, നക്ഷത്രങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞുപോയ രാവിൻ്റെ നിശബ്ദത മാത്രം അവശേഷിക്കുന്നു.
അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെ നിന്നെ ഞാൻ ഇവിടെ മറന്നുവയ്ക്കുകയാണ്; പാതിയെഴുതി പൂർത്തിയാകാതെ പോയ എൻ്റെ ഈ വരികൾക്കൊപ്പം, അവസാനിക്കാത്ത ഒരു കവിതയായി... മായാത്ത നോവായി, ഒരു മനോഹരമായ ഓർമ്മയായി...
.